روز درویش و نیمه شب شاهیم!

 

مثل یک اتفاق ناگاهیم
سال ها می شود که در راهیم
به گمانم مسیر ما کج بود
عابر کوره های بی راهیم
بلد راه عاشقان شده ایم
در ترازوی عقل گمراهیم
سن عقلی ما حدودا پنج
در سجل گرچه بعد پنجاهیم
حسرت آنقدر خورده ایم شب و روز
پیش مردم تجسم آهیم
هست در ما قوی، حس بقا
به نظر می رسد که خودخواهیم
نیستیم اهل شورش و بلوا
چه کنیم، یک کم عافیت خواهیم
نیست در ما بلند پروازی
پی دیوارهای کوتاهیم
ظاهر و باطنی سوا داریم
روز درویش و نیمه شب شاهیم
گرچه بی بهره ایم ز زیبایی
همچو یوسف همیشه در چاهیم
هر چه هستیم، راضی ایم به آن
یکی از شاکران درگاهیم
نه بد بد نه خوب خوب، وسطیم
از بد و خوب خویش آگاهیم