چهره ناامید مرگ!

لبخند آشنایی!

 

 

می توانی غریبه نباشی

فقط

اگر لبخند بزنی

آشنا شدن بسیار آسان است

گاهی

قطره اشکی

هق هق گریه ای

آهی

نگاهی

از من و تو

ما می سازد

ما آدم ها !

می توانی غریبه نباشی.

 

به قصد قربت!

 

می خوانمت!

عاشقانه ...

همچون غزلی ناب

صمیمی

مثل یک دوبیتی لطیف

عمیق

شبیه یک رباعی پرمعنا

باشکوه

چون قصیده ای زیبا

مانند منظومه ای نو

...

به قصد قربت می خوانمت!

مرگِ زمان

غزل سپید

ایستگاه آخر (نمایشگاه کتاب)

معجزه نان و خرما

 

با شب

نسبتی روشن داشت

ماه بود

 

همسفره با نان و نمک

همنشین

با خاک و خاکستر

 

گوش دردهایش

چاه بود

و زبان شادیش

لبخند کودکان

 

آیه های آزادی را بشارت می داد

 

و معجزه اش

نان و خرما بود

پینه بسته بر شانه هایش!

 

نمی توانم عاشق نباشم!

هیچ!

چشم و شب