یکبار دگر قصه عصیان بنویسم!

 

این بار فقط قصه باران بنویسم

از تشنگی روح بیابان بنویسم

تا باخبر از حال دل من شوی، ای دوست!

باید که ز شمع و شب و طوفان بنویسم

دل بردی و من ماندم و تنهایی و حسرت

تا مثنوی دیده گریان بنویسم

پنهان شده ای از من و دیگر نتوانم

درد دل خود از همه پنهان بنویسم

افسانه خونین دل سوخته ام را

با اشک بر آن گوشه دامان بنویسم

با خاطره ی  بازی باد و سر زلفت

مجموعه ای از شعر پریشان بنویسم

کارم ز شکیبایی گذشته ست و صبوری

تا چند ز پیراهن و زندان بنویسم

تقدیر مرا با لب سرخ تو نوشتند

باید غزلی از سر ایمان بنویسم

یکبار دگر قصه ای از عشق بگویم

یکبار دگر قصه عصیان بنویسم